Rozdział 20

Edzia...dla Ciebie:)

W poprzednim rozdziale


• Dlaczego w sypialni i w korytarzu masz puste ramki? - odwrócił się do mnie przodem
• bo...nie było odpowiedniej osoby, której zdjęcie mógłbym wstawić. - powiedział obejmując mnie w pasie, odwzajemniłam jego uścisk – ale chodzi o coś jeszcze, prawda?
• Cristiano...bo...bo chodzi o to co jest między nami.
• Hmm... chyba wiem o co ci chodzi.
• Na prawdę?
• Oczywiście – uśmiechnął się prezentując rządek idealnie równych i białych zębów – już ci to kiedyś mówiłem, ale mogę powtarzać to każdego dnia.
• To, że jestem twoją dziewczyną? - spytałam
• nie koniecznie. Wolałbym powtarzać, co innego.
• To co takiego mówiłeś?
• Nadal nie rozumiesz? Dla mnie nie jesteś tylko Laurencją, dla mnie jesteś wyjątkową dziewczyną. Radosną częścią mojego życia...
• przestań. - przerwałam mu – Cristiano, nie słodź – mruknęłam chowając twarz w jego klatce. To było bardzo miłe usłyszeć coś takiego......od niego.
• Lulu? - zaśmiał się – ja.... - mruknął; wziął w dłonie moją twarz i spojrzał w oczy tak, że przez moje plecy przeszły ciarki– jesteś dla mnie wszystkim...... Kocham cię
• ja ciebie też – szepnęłam w jego usta. Delikatnie muskał moje wargi swoimi.. rozpływałam się pod jego pocałunkami i dotykiem. Ręce przeniósł na moje plecy i pewnie trzymał mnie w ramionach. Zarzuciłam ramiona na jego szyję i przyciągnęłam bliżej siebie. Słodki smak jego ust, ciepło jego ciała przenosi w inny świat. Ten inny, lepszy. Cudowny Cristiano, mój Cristiano...rozległ się dźwięk jego telefonu
• odbierz – mruknęłam
• nie...to...nic..ważnego – odparł między pocałunkami, ponownie rozległ się dźwięk dzwonka
• Cristiano – westchnęłam, całował linię szczęki, szyję – odbierz, może to coś ważnego
• dobrze, ale jeszcze nie skończyłem – podszedł do blatu na którym był jego telefon – to mama
• oddzwoń – nakazałam – może to coś ważnego.
• Już to mówiłaś – zaśmiał się
• dlatego to zrób – odpowiedziałam siadając na blacie stołu. Wybrał numer, stanął między moimi nogami, przyłożył telefon do ucha – cześć mamo.
• Jesteś zajęty?
• Nie – mruknął, położyłam głowę na jego ramieniu, na co objął mnie wolnym ramieniem.
• Wszystko w porządku?
• Tak mamo, a co miałoby się stać?
• Wszędzie piszą o tym, że jesteś nieszczęśliwy i chcesz wrócić do Manchesteru.
• Mamo to tylko plotki – zaśmiał się – dziś przedłużyłem kontrakt i jestem szczęśliwy.
• Z powodu kontraktu czy z powodu Laurencji?
• Z obu, ale bardziej uszczęśliwia mnie ten drugi powód.
• To nie przeszkadzam wam. Pilnuj sosu, by go nie przypalić.
• Skąd wiesz, że....
• znam cię od 27 lat. Cześć..
• aaa mamo!
• Co?
• kiedy przyjedziesz?
• Za dwa tygodnie.
• To do zobaczenia – rozłączył się. Przytulił mnie mocniej i pocałował moją szyję
• Cristiano?
• Hmmm?
• Miałeś robić jakiś sos.
• Miałem, miałem. Ale jest coś ciekawszego, od przygotowania obiadu.
• Głodna jestem – mruknęłam
• dobrze, zaraz coś zrobię.
• Pomóc ci?
• Nie. Dam sobie radę. - szybko mnie pocałował i zajął się robieniem obiadu. O 18 szliśmy w stronę mojego domu. Trzymaliśmy się za ręce. Na podjeździe zaparkowany był samochód taty. Weszliśmy do domu, tata siedział przed komputerem i dokumentami
• cześć tato – uśmiechnęłam się, nie puszczając dłoni Crisa
• dobry wieczór.
• Cześć, cześć – mruknął, nie odrywając wzroku od komputera, zadzwonił jego telefon i odebrał.
• Usiądź – szepnęłam – chcesz soku?
• Z lodówki?
• Nie z basenu. - zaśmiałam się – proszę – podałam mu szklankę, tata wyszedł z kuchni i zapewne poszedł do swojego gabinetu, zerknęłam na monitor i dokumenty, nic nie zrozumiałam, więc wróciłam do Cristiano
• czym zajmuje się twój tata?
• Jest ambasadorem – wyjaśniłam
• ciekawa para – mruknął – ale my nie jesteśmy lepsi
• może – mruknęłam i oparłam głowę o jego ramię
• słuchajcie, niestety musimy przełożyć nasze spotkanie – odparł tata wchodząc do kuchni z walizką.
• Wyjeżdżasz?
• Niestety, kochanie. Przepraszam, ale...
• nic się nie stało – odparł Cris – spotkamy się innym razem
• dokładnie.
• Okey, muszę zadzwonić po taksówkę, znacie jakiś numer
• mogę pana zawieźć – zaproponował
• nie rób sobie kłopotu..
• ale to żaden problem – uśmiechnął się – zanim dojedzie tu taksówka minie przeszło 20 minut, a ja będę z powrotem za 5.
• dobrze – uśmiechnął się tata, Cristiano wyszedł
• Tato – zaczęłam – obiecaj mi, że nie będziesz robić Cristiano przesłuchania.
• Dobrze, porozmawiamy sobie, jak dwoje dorosłych ludzi.
• Obiecaj
• powiedziałem...
• obiecaj – powtórzyłam
• Lulu, ale co za...
• co ci szkodzi?
• W zasadzie to nic.
• To obiecaj.
• Obiecuję.
• Dziękuję, tatku – przytuliłam się do niego – kiedy wracasz?
• Za trzy dni.
• Okey, uważaj na siebie – mruknęłam, Cristiano wrócił – zabrałeś wszystko?
• Tak.
• A dokumenty? - spytałam wskazując na papiery na stole. Właśnie – mruknął znów zniknął, podeszłam do Cristiano
• będę jechał ostrożnie i będę mówił wszystko zgodnie z prawdą – zaśmiał się
• już jestem.
• Pomóc panu?
• Nie musisz yyy...
• wystarczy Cristiano
• a moja córka jak do ciebie mówi? - spytał na co zaczęliśmy się śmiać
• no pochwal się – powiedział
• normalnie Cristiano – oznajmiłam – prawda doniczko?
• Oczywiście. - uśmiechnął się. Przytuliłam tatę, uśmiechnęłam się do Cristiano i zamknęłam za nimi drzwi. Poszłam do swojego pokoju i wyciągnęłam swój zeszyt. Pod ostatnią notatką zapisałam datę i napisałam drukowanymi literami
  Odwzajemniona miłość jest piękniejsza
  od wszystkich zachodów słońca
  i każdego dźwięku gitary
  
  
  Z perspektywy Cristiano
• Mogę zadać ci kilka pytań? - spytał ojciec Lulu
• oczywiście, o co chce pan zapytać. O pana córkę, o to co robię czy...
• długo się znacie?
• W zasadzie to od 11 lat
• co? Laurencja miała wtedy osiem lat.
• Dokładnie, grałem wtedy w Lizbonie. Poznaliśmy się w czasie wakacji, Laurencja była z kuzynami na stadionie, penie nudził ją mecz, to poszła przejść się po ośrodku. Spotkałem ją na schodach, było późno to zaproponowałem, że ją odprowadzę – wyjaśniłem
• tak, coś pamiętam, wakacje spędzaliśmy wtedy u moich teściów.
• A Lulu, już wtedy była pyskata.
• Ona jest taka od urodzenia – zaśmiał się – zawsze ma swoje zdanie, którego broni na każdy możliwy sposób, jest cholernie uparta i od zawsze jak to ona mówi ' serce bije w rytmie rocka' . Chociaż coś się w niej zmieniło.
• Tak? - zdziwiłem się
• wydaje mi się, że częściej nosi sukienki czy tam spódniczki.
• Na prawdę? - spytałem zaskoczony – nie zauważyłem
• powiesz jej o naszej rozmowie?
• W prawdzie, to nie mam przed nią tajemnic -odpowiedziałem – nie mówię jej o tym co się dzieje w klubie, bo po prostu się na tym nie zna.
• Niedługo startuje liga?
• Tak, za cztery dni pierwszy mecz. Chce pan przyjść?
• Nie wiem czy wrócę, ale dziękuję za zaproszenie.
• Może innym razem – dodałem
• z pewnością. - mruknął. Zaparkowałem przed wejściem na lotnisko. Wysiadłem z samochodu, otworzyłem bagażnik i wyjąłem walizkę.
• Dziękuję ci za podwiezienie.
• Nie ma problemu.
• Do zobaczenia – odparł i wyciągnął do mnie dłoń. Odwzajemniłem uścisk – opiekuj się nią.
• Będę – powiedziałem, wsiadłem do samochodu i odjechałem w stronę domu Lulu. W połowie drogi był nieziemski korek. Miał miejsce jakiś wypadek, na szczęście nikt nie zginął, tylko przewróciła się jakaś ciężarówka i zablokowała autostradę. Zadzwoniłem do Lulu.
• Co jest? Zgubiłeś mi ojca, czy on chce cię zabić?
• Bardzo śmieszne.
• To w takim razie jak wam się rozmawiało?
• Skąd wiesz, że go tu nie ma?
• Bo nie rozmawiałbyś przez telefon przy moim tacie, bo pomyślałby, że jesteś nieodpowiedzialny. A na dodatek nie rozmawiałbyś ze mną.
• Ale z ciebie detektyw.
• Oczywiście. - zachichotała
• ślicznie się śmiejesz
• przestań. Za ile wrócisz? - spytała
• nie wiem, był wypadek.
• Co? nic ci nie jest? Wszy...
• spokojnie kochanie. Samochód jest cały, nawet nie jest draśnięty
• pytam o ciebie, a nie o głupie auto, idioto!
• Też jestem cały. Kiedy przyjechałem, już był korek. - gdy to odpowiedziałem zaczęło kropić
• Cristiano?
• Tak kochanie?
• Jak rozmowa z tatą?
• W porządku. To bardzo fajny facet. Poza tym jest jak każdy ojciec.
• W sensie?
• Martwi się o ciebie i prosił żebym...
• chciał żebyś mnie zostawił? - przerwała mi
• nie. Prosił, żebym się tobą opiekował.
• Rozumiem. - mruknęła – misiu?
• Co się stało?
• Chyba zaczyna padać – wyszeptała
• na razie kropi. - odparłem – spokojnie kochanie. Będę cały czas z tobą rozmawiać, okey?
• Chcesz rozmawiać i prowadzić w deszczu?!
• Włączę głośnomówiący. Nie martw się, będę jak najszybciej się da.
• Yhmm – mruknęła – Cristiano?
• Tak kochanie?
• Nawet nie wiesz jak się cieszę, że cię mam – powiedziała zmienionym głosem
• Lulu?
• Co?
• ty płaczesz?
• Yhhh..nieee – odpowiedziała
• kochanie, nie martw się, niedługo będę. Oczyścili drogę.
• Uważaj na siebie – szepnęła – nie chcę stracić osoby, której kocham
• Lulu, o czym mówisz? - wystraszyła mnie tamtym zdaniem
• czytałam w internecie...
• o czym?
• Miałeś kiedyś wypadek.
• Kochanie, miałem. To prawda. Ale to było dawno temu. Nie martw się.
• Wtedy też padało. - mruknęła
• niedługo będę – wyjaśniłem, rozpadało się na dobre – Lulu?
• Jest dobrze – westchnęła – leje jak cholera, grzmi, ale jest dobrze. Cristiano?
• Co się stało? - spytałem
• może zadzwonię do ciebie później?
• Dlaczego?
• Ubiorę kalosze, wezmę kurtkę i parasol.
• Kochanie, po co ci kalosze kurtka i parasol w domu? - zdziwiłem się
• nie. Wyjdę na dach. - wyjaśniła głos jej drżał i był pełen niepokoju
• zostań tam gdzie jesteś, nigdzie nie wychodź, będę za 15 minut – już nie odpowiedziała, rozłączyła się. Zakląłem pod nosem i przyśpieszyłem. Wycieraczki nie nadążały nad coraz mocniej padającym deszczem. Laurencja nie odbierała telefonu. Podjechałem pod jej dom. Wysiadłem z samochodu. Kiedy rozległ się grzmot usłyszałem jej pisk.
  Z perspektywy Lulu
  Na zewnątrz szalała burza, siedziałam u siebie w pokoju kurczowo trzymając poduszkę. Telefon nie przestawał dzwonić. Panicznie bałam się go odebrać. Nie wiem co bym zrobiła jeśli ktoś by zadzwonił i powiedział, że coś się stało Cristiano....czy tacie. Przez okno zauważyłam podjeżdżający samochód. Oczy miałam pełne łez, ale dostrzegłam Cristiano. Kiedy schodziłam rozległ się potężny grzmot na co pisnęłam.
• Laurencja otwórz! - usłyszałam ryk piłkarza. Pokonałam resztę schodów, na czuja otworzyłam drzwi. Po chwili tuliłam się do przemoczonej klatki Cristiano.
• Jestem – szepnął – jestem przy tobie....

To na tyle. 
Nowość również na Malinowej Mambie:)