Rozdział 25

Weszłam do domu, weszłam do kuchni, gdzie była mama

• cześć mamo
• cześć Laurencjo – uśmiechnęła się – jak się czujesz
• w porządku.
• A jak sobie radzisz?
• Daję radę.
• Przystojny?
• Co? - spytałam
• no ten twój narzeczony – wyjaśniła
• nie mam narzeczonego – mruknęłam
• zerwaliście?
• Nie. Ma na imię Cristiano – mruknęłam – idę się przebrać, chyba, że ci pomóc.
• Nie, wszystko mam pod kontrolą. - uśmiechnęła się
• aaa mamo?
• Tak?
• Mamy z Cristiano do ciebie pytanie.
• Odnośnie?
• Teatru. - wyjaśniłam
• Czy Cristiano lubi...
• nie wiem – przerwałam – idę się przebrać. Zejdę jak przyjedzie. - poszłam do siebie, z garderoby wzięłam krótkie szorty i luźną koszulkę. Wyjrzałam przez okno i zobaczyłam jak Cristiano podjechał pod dom. Wyszłam z domu żeby się z nim przywitać.
• Wiedziałem, że tak będzie – westchnął
• o co ci chodzi?
• Ubierz to – podał mi papierową torbę, w środku było coś w kwiatki – ubierzesz?
• Okey – westchnęłam, podałam mu pakunek i rozpięłam zamek w spodniach
• no chyba tu rozbierać się nie będziesz.
• Dlaczego nie? - wzruszyłam ramionami
• wejdź chociaż do domu – zaśmiał się
• a co to za różnica?
• Wolę być jedynym, który ogląda twój tyłek. - mruknął
• no dobra – szepnęłam – to chodź.
• Idź pierwsza, wyciągnę kwiaty dla twojej mamy
• i badyl dla mnie – dodałam i weszłam do domu
• gdzie jest Cristiano? - spytał tata
• zaraz będzie – odpowiedziałam i poszłam na górę. Wyjęłam rzecz z torebki, była to sukienka, w środku była również kartka. Ubrałam sukienkę, z garderoby wyciągnęłam martensy, ale odstawiłam je i spojrzałam na czarne szpilki. Westchnęłam ubrałam je i szybko zeszłam na dół. Spojrzałam na Cristiano, uśmiechnął się, moja mama patrzyła na niego zaskoczona. - już jestem. Mamo to jest właśnie Cristiano. A to moja mama, tatę już znasz.
• Tak znam. A to dla pani – podał jej bukiet kwiatów.
• Pięknę,
• A badyl dla mnie? - szepnęłam
• tak, twój badyl – podał mi długą czerwoną różę – proszę.
• Dziękuję – szepnęłam
• siadajcie, a ja wstawię kwiaty do wody. Grzesiek, kiedy ty mi takie piękne kwiaty kupiłeś? Chyba jak byliśmy zaręczeni, a raczej na nasze zaręczyny. Piękne są, bardzo dziękuję.
• Cristiano? - szepnęłam
• co?
• wspominałam mamie o teatrze.
• To dobrze. - mruknął – ale mamy mały problem.
• Co się stało? - spytałam
• właściwie to nic.
• Cristiano mów.
• Musimy wziąć chłopaków na zakupy.
• Po co?
• Noooo sama mówiłaś, że chcesz ich przebrać za mafię z Ojca Chrzestnego.
• To co mnie straszysz?
• Przepraszam. - podniósł ręce w geście obronnym.
• Będziesz musiał mi to jakoś wynagrodzić.
• Właściwie, to nawet wiem jak.
• Taa? - spytałam
• taa, mam bilety do kina, na ten film o którym ostatnio mówiłaś.
• Żartujesz?
• Nie – zaśmiał się. - a jutro po treningu pojedziemy z chłopakami po stroje.
• Jutro jadę do szkoły. Ale później, to nie ma problemu. - wyjaśniłam – o której kończysz?
• O 16. - wyjaśnił – a ty?
• Około 14. to gdzie? Valdebebas?
• Bernabeu.
• To przyjdę.
• Siadajcie, zrobiłam coś z kuchni portugalskiej. - uśmiechnęła się – mogę zapytać skąd pan jest?
• Z Madery. - wyjaśnił – wolałbym, żeby mówiła mi pani po imieniu. Jeśli nie ma problemu.
• Oczywiście, że nie. W takim razie, smacznego. - Przy stole Cristiano odsunął mi krzesło i usiadł obok. Moja mama cały czas mówiła coś o teatrze, Cristiano udawał że go to interesuje, a ja z tatą rozmawiałam językiem który rozumiemy tylko my. - co wy się ciągle po tych nosach macacie.
• Kto? - spytałam razem z tatą
• wy. - spojrzałam na tatę
• nie wiem, o czym mówisz – odparłam – prawda tato.
• Oczywiście. - potwierdził
• na czym skończyłam?
• Mamy do ciebie pytanie. - przerwałam jej – będziemy potrzebować stroju z lat 40. - wyjaśniliśmy mamie o co nam chodzi. Z chęcią się zgodziła. Po rozmowie, a raczej jej monologu, wyszliśmy z domu. Kiedy powiedziałam, że nie wiem czy wrócę na noc, rodzice tylko się uśmiechnęli. Rozejrzałam się po wnętrzu nowego samochodu.
• Podoba ci się?
• Nie.
• Dlaczego?
• Wiesz, jakby był różowy zewnątrz i w środku, z futerkowymi fotelami i kierownicą, jak tu i tam byłaby Hello Kitty i na lusterku wisiałyby dwie kostki też różowe, to kochałabym to auto. - wyjaśniłam, widząc jego minę wybuchłam śmiechem – żartowałam
• to dobrze, bo już chciałem oddać auto do lakiernika.
• Lepiej nie, bo bym udawała, że cię nie znam. - poszliśmy w stronę kina, cały czas trzymając się za ręce. Prócz sukienki miałam na sobie marynarkę Cristiano, która była mi za duża i cudownie pachniała jego perfumami. Zdziwiła mnie ilość osób, a raczej jej brak. Za kasą był tylko jeden chłopak, a przy barze drugi. - nie wydaje ci się, że jest tu...pusto?
• Nie. Dziś seans jest dla dwóch osób – wyjaśnił
• wynająłeś całe kino?
• Całe nie, ale salę tak.
• Po co? - spytałam zaskoczona
• po to, żeby nikt się nie gapił na moją dziewczynę. Jaki chcesz popcorn?
• Ale jak ty to...
• Diego miał u mnie dług wdzięczności. To co z tym popcornem?
• Mega.
• Jesteśmy po kolacji. - zaśmiał się
• na popcorn zawsze znajdę miejsce – poklepałam się po brzuchu
• i dwie Pepsi.
• Ale ja chcę ze Smerfem – mruknęłam
• co chcesz?
• W tym kubku ze Smerfem - wskazałam – z Ważniakiem
• czyli?
• Ten w okularach – wyjaśniłam. Dostałam napój w kubku i słomką z Ważniakiem. Weszliśmy do pustej sali i usiedliśmy prawie na samej górze. Cristiano objął mnie ramieniem, a ja położyłam głowę na jego klatce. - jesteś cudownie wygodny. Idealny do przytulania.
• Myślałem, że nie lubisz się przytulać.
• Kiedyś tak było – szepnęłam – coś we mnie zmieniłeś.
• Chyba nie tylko to.
• A co jeszcze? - podniosłam głowę
• sama doskonale wiesz co. - pocałował mnie w głowę
• nie wiem.
• Kocham cię – uśmiechnęłam się kiedy to powiedział – i o tym mówiłem. - kiedy miałam mu odpowiedzieć zadzwonił mój telefon, domyśliłam się kto dzwonił.
• Cześć....tak aktualne....o której?...tak, tak....będzie świetne...na pewno...do zobaczenia.
• Kto to?
• Pewien przystojny i utalentowany facet. - podniósł jedną brew do góry – nie bądź zazdrosny, jutro ci powiem o co chodzi.
• No okey...ale na pewno.
• Na pewno.
• Al...
• oglądaj! - po filmie wyszliśmy z kina, byłam zmęczona i przytuliłam się do Cristiano.
• Podobał ci się film?
• Bardzo – mruknęłam
• ktoś tu jest śpiący – zaśpiewał
• bardzo – mruknęłam ponownie. Otworzył mi drzwi i poczekał aż usadowię się w fotelu, wtedy je zamknął. Przypięłam się pasem. Włączyłam muzykę, spojrzałam na Cristiano, uśmiechnął się.
• Śpij – szepnął
• ale obudzisz mnie. - przytaknął głową.
  Z perspektywy Cristiano
  Spojrzałem na śpiącą Lulu. Uśmiechała się przez sen i podkuliła nogi pod siebie. Z bagażnika wyjąłem bluzę i przykryłem jej odsłonięte ciało. Odpaliłem silnik i skierowałem się w stronę domu. Kiedy przejeżdżałem obok domu Lulu zauważyłem jej tatę przy samochodzie. Zatrzymałem się i wysiadłem z auta.
• A gdzie podziałeś moją córkę? - spytał z uśmiechem
• śpi w samochodzie – wyjaśniłem
• niech zgadnę, byliście w kinie?
• Tak. Dlaczego pan pyta?
• Ona zawsze po obejrzeniu filmu w kinie zasypia. - zaśmiał się
• mam ją zanieść do jej pokoju?
• Możesz zostawić ją w samochodzie – odparł
• wolałbym nie.
• Boisz się o auto?
• Nie, skąd. Obudzi się, czegoś wystraszy, albo jutro wszystko będzie ją boleć. Wolę, żeby spała w łóżku.
• 95% - powiedział – jeszcze 5 i masz u mnie stu procentowe zaufanie.
• Dziękuje. To zaniosę ją na górę. - powiedziałem i udałem się po Lulu. Delikatnie odpiąłem jej pas i wyciągnąłem z samochodu moją dziewczynę. Oparła głowę o moją klatkę. Spojrzałem na jej tatę, tylko się uśmiechnął. Wszedłem na górę, położyłem ją na łóżku. Zdjąłem jej buty i rozpiąłem jej sukienkę. Telefon odłożyłem na szafkę. Przyszedł jej tata i spojrzał na Lulu.
• Pomóc ci?
• Nie obudzi się?
• Nie, ma bardzo mocny sen. Koszulki ma w garderobie po prawej stronie.
• Dobrze. - zostawiłem ją w bieliźnie, ubrałem w moją koszulkę, którą znalazłem na jednej z półek. Na szafce nocnej położyłem prostokątne czarne pudełko w którym był mały drobiazg dla niej. W szafce znalazłem zeszyt ze Slashem, wspominała kiedyś o nim, mimo że chciałem do niego zajrzeć, nie zrobiłem tego. Jak będzie chciała sama mi go pokaże. Wziąłem kartkę i długopis. Napisałem kilka słów, pocałowałem ją w głowę i wyszedłem. Kiedy wychodziłem uścisnąłem dłoń ojca Lulu i pojechałem do siebie.
  Z perspektywy Lulu
  Obudziłam się po szóstej, rozejrzałam się po pokoju. Na krześle leżała sukienka od Cristiano, a ja byłam ubrana w jego koszulkę. Na szafce nocnej zauważyłam karteczkę i czarne pudełko. Wzięłam kartkę i przeczytałam
  „ Tak słodko spałaś, że nie chciałem Cię budzić.
  Mam nadzieję, że wygodnie Ci się spało w mojej koszulce
  i mam nadzieję, że spodoba Ci się prezent.
  Kocham Cię Kwiatuszku”
• ciekawe co to – mruknęłam sama do siebie. Wzięłam pudełko i je otworzyłam. W środku była srebrna bransoletka z napisem Eu te amo, uśmiechnęłam się i zaczęłam szukać telefonu. Był niedaleko pudełka. Zegar wskazywał godzinę 6.30, chciałam zadzwonić, ale nie chciałam go obudzić. Cristiano przeważnie w staje między siódmą, a ósmą. Podziękuję mu osobiście. Poszłam do łazienki, wzięłam dość długi prysznic. Z garderoby wyciągnęłam krótkie spodenki, koszulkę i trampki. Włosy spięłam w wysokiego kucyka, wy tuszowałam rzęsy. Na prawą rękę ubrałam nową bransoletkę. Zeszłam na dół, tata siedział przy stole, a mama krzątała się po ogrodzie. Usiadłam naprzeciw ojca.
• Chcesz soku? - spytał
• nie wiem...chociaż chcę..
• to może głodna jesteś?
• Nie za bardzo. Tato? Zawieziesz mnie do szkoły?
• Dobrze, a o której?
• za... - spojrzałam na zegar – pół godziny?
• Nie ma problemu – uśmiechnął się i odłożył gazetę – wiesz, że Cristiano cię wczoraj przyniósł?
• Domyślam się. Masz włączony komputer?
• Tak, proszę – podał mi laptopa, sprawdziłam jak każdego dnia pogodę – dziś ma padać?
• Ale dopiero wieczorem... i w nocy
• umrę – szepnęłam
• Cristiano się tobą zaopiekuje – uśmiechnął się
• a wy?
• my..dziś z mamą wychodzimy – wyjaśnił
• cholera – szepnęłam i pobiegłam na górę. W garderobie miałam ukryty prezent. Zeszłam z dużym pakunkiem na dół.
• MAMO! - krzyknęłam – CHODŹ – na stole postawiłam prezent – no – westchnęłam – było ciężko to dostać, ale udało się. Najlepszego.
• Co to? - spytali
• otwórzcie, to się przekonacie – mruknęłam
• niesamowite, skąd...jak się o tym dowiedziałaś?
• ma się swoje sposoby – zaśmiałam się
• no dobrze – zaczął tata – prezent świetny, ale musimy się zbierać.
• Okey, tylko wezmę torbę – pół godziny później byłam już pod szkołą. W sekretariacie podpisałam jakiś dokument i dowiedziałam się, że za tydzień mam egzaminy. Po szkole byłam umówiona z tatuażystą. Na miejscu czekała na mnie Hania.
• To co? Gotowa? - spytała
• pewnie – uśmiechnęłam się
• co tatuujesz?
• Herb Realu Madryt na czole – wyjaśniłam
• Cristiano byłby w niebo wzięty.
• Z pewnością – odparłam – za chwilę zobaczysz
• ale...jak dobrze zrozumiałam to mówiłaś, że...
• to będzie data – przerwałam jej – ze znaków rzymskich.
• Dobra chodźmy, już chcę to zobaczyć.
• Cześć Lulu – uśmiechnął się tatuażysta
• cześć - uśmiechnęłam się – to jest moja przyjaciółka Hania – cholernie przystojny Diego uścisnął jej dłoń.
• Mam tą datę co chciałaś. 05.02.1985
• 05.02? - spytała zdziwiona Hania
• tak – mruknęłam
• gdzie robimy?
• Na ramieniu – odparłam wciąż rozglądając się po studiu
• między szyją, a ramieniem?
• Dokładnie – uśmiechnęłam się – mogę zapytać skąd jesteś?
• A czemu o to pytasz?
• Masz mnóstwo różnych rzeczy z różnych stron świata.
• Lubię podróżować. Jestem Hiszpanem.
• Masz nawet pamiątkę z Polski.
• Aaa... ten smok? Smok Krakowski?
• Wawelski – poprawiłyśmy go.
• Jesteście z Polski?
• Tak – przytaknęłyśmy
• zawsze wiedziałem, że Polki są piękne – uśmiechnął się
• dziękujemy.
• W Hiszpanii nie brak przystojnych mężczyzn.
• Nie przeczę.
• A wiesz co mówimy o przystojnych facetach? - spytała
• zamieniam się w słuch – powiedział i spojrzał mi w oczy.
• Przystojny facet jest albo zajęty, albo...
• albo jest gejem – dokończyłam
• a ja jestem wolny i w stu procentach heteroseksualny, a twój facet jest niesamowitym szczęściarzem
• skąd wiesz, że mam kogoś? - spytałam marszcząc brwi.
• Masz bransoletkę
• mam ich wiele – powiedziałam śmiejąc się
• ale z 'Kocham cię' tylko jedną. Portugalczyk?
• Tak – przytaknęłam
• no dobrze – westchnął – usiądź tutaj
• będzie ci wygodnie?
• Tak. Za niespełna godzinę będziesz mieć gotowy tatuaż.
• To świetnie – uśmiechnęłam się – grasz? - wskazałam na pałki perkusyjne
• gram i to już bardzo długo.
• To świetnie, ale z jakim rezultatem.
• Takim samym jak tatuaże, które robię.
• Brzmi interesująco. - jak obiecał po upływie niecałej godziny, wycierał mi skórę.
• Gotowe, zobacz w lustrze. - podeszłam i spojrzałam na swój nowy tatuaż.
• Jest świetny!
• Pokaż! - krzyknęła Hania – no masz racje! Boski! Też chcę taki!
• Tą samą datę?
• Nie może inną. Ale kiedy indziej go zrobimy. - mruknęła, zaczął dzwonić mój telefon. Odszukałam go w torebce „Cristiano”
• no cześć – odebrałam – coś się stało?
• Dlaczego cię nie ma w szkole?
• Bo już tam byłam.
• To gdzie jesteś?
• Zadzwonię do ciebie za chwilę – rozłączyłam się, zapłaciłam i wyszłam z Hanią z salonu.
• To był Cristiano? - zapytał gdy przeszłyśmy kilkaset metrów
• Tak. Chyba jest zdenerwowany delikatnie mówiąc.
• Dlaczego?
• Bo od razu zapytał dlaczego nie ma mnie w szkole.
• Mówiłaś mu, że będziesz robi tatuaż?
• Nie, nic nie wie – mruknęłam – pójdziemy do apteki – muszę kupić wazelinę. - pożegnałam się z Hanią pod apteką. Kiedy z niej wyszłam postanowiłam zadzwonić do Cristiano, jednak mnie wyprzedził.
• Kochanie posłuchaj – zaczął – przepraszam, po prostu...po prostu się zdenerwowałem.
• Cristiano...
• na prawdę, Marcelo mi powiedział, że cię nie widział, a wczoraj dzwonił ktoś do ciebie...
• Cristiano....
• pomyślałem, że...
• Kocham cię – przerwałam mu – ciebie i tylko ciebie.
• a...ale...yhmm... ja ciebie też. Przepraszam maleńka.
• Dobra, co z treningiem?
• Mamy chwilową przerwę.
• Chwilową? - spytałam
• już za chwilę muszę wracać. - odparł
• to do zobaczenia najwspanialszy chłopaku na świecie.
• Jestem najwspanialszym chłopakiem na świecie? - spytał, wiedziałam że się uśmiechał
• jesteś – szepnęłam i się rozłączyłam. Zajrzałam do reklamówki i zdziwił mnie jeden przedmiot, zadzwoniłam do Hani by to wyjaśnić.
• Co jest? - spytała
• nie zapomniałaś czegoś? - spytałam
• o czym mówisz?
• Ujmę to inaczej. Chcesz mi o czymś powiedzieć? Czy raczej nie?
• Zostawiłam go u ciebie? - spytała
• tak. Hania czy ty?
• Nie, to nie dla mnie! Byłabyś pierwszą, przecież wiesz.
• No niby tak.
• Niby?
• Na pewno tak. - zaśmiałam się – to dla kogo to?
• Sąsiadka ni może się ruszać.
• Okey...
• kochanie, muszę kończyć. Przyszedł psorek.
• Okey, pa. - rozłączyłam się, za dwie godziny Cristiano kończy trening za dwie godziny, czyli mam dwie godziny dla siebie. Postanowiłam coś zjeść, najbliżej miałam do restauracji z kelnerem, który pewnego razu w ramach nagrody czy kary miał się ze mną umówić. Weszłam do restauracji i już w progu powitał mnie Axl.
• Witam piękną panią, dawno cię nie widziałem, Lulu.
• Tak, tak. - mruknęłam
• zapraszam cię tam – wskazał na stolik na końcu sali
• ale chcę tu – wskazałam
• blisko wejścia? Nie, tam jest wygodna kanapa.
• Seksu uprawiać tu nie będę, więc kanapa potrzeba nie będzie. - skrzyżowałam ręce na piersi, widząc jego minę bez słowa usiadłam przy stoliku, który wskazał. Zamówiłam grillowane warzywa i sok. Zajęłam się swoim telefonem. Axl stał na przeciw i wydawało mi się, że chciał zacząć rozmowę.
• Coś jeszcze? - spytałam – deser wezmę później, o ile dam radę go zjeść.
• Ja nie o tym.
• To o co chodzi? - spytałam nie odrywając wzorku od telefonu, w którym przeglądałam zdjęcia z Cristiano.
• Chodzi o nas.
• Słucham?
• Znaczy, o tą randkę – wyjaśnił – bo jeśli o mnie chodzi, to jest wciąż aktualna.
• A jeśli o mnie chodzi, to mam chłopaka. - uśmiechnęłam się
• zaraz przyniosę zamówienie – mruknął, po chwili wrócił z talerzem. Część zjadłam, na stole zostawiłam pieniądze i wyszłam nie żegnając się z kelnerem.

 

Sukienka Lulu

 

 

Mam do Was małą prośbę ( post z 6.11)

https://www.facebook.com/pages/The-Lil-E/437784766285000

Co do rozdziału...mogę podsumować jednym zdaniem: Cisza przed burzą...